Ljubomir Katić košarkaški reprezentativac Jugoslavije član je one čuvene generacije Proletera iz Zrenjanina koja je 1956. godine  postala prvak države, i nakon deset godina vladanja smenila Crvenu zvezdu na tronu.

Rodjen je 25.aprila 1934. u Zrenjaninu, i pored Lajoša Englera jedini je živi član te zlatne generacije. Kao mladić počeo je da se bavi mačevanjem, i to mu je išlo od ruke jer je ubrzo postao i reprezentativac Jugoslavije i po rangu bio drugi mačevalac u zemlji. Jednog dana njegov prijatelj, a kasnije i venčani kum Ladislav Miljuš, počeo je da trenira košarku, pa je Ljubomir krenuo iz čiste  radoznalosti zajedno sa njim da se i on okuša u ovom sportu.

Ali ne lezi vraže, pala je još jedna “žrtva” nakon dodira sa loptom narandžaste boje. Lopta koja mu je polako uzela dušu i osvojila ga za sva vremena. Krenuo je sa treninzima u Partizanu iz Zrenjanina, da bi kasnije prešao u Radnički Kristal, takodje iz Zrenjanina, koji je bio B tim Proletera.

I dalje je uporedo sa košarkom trenirao mačevanje, ali 1951. nakon jednog gostovanja mačevalačke reprezentacije Jugoslavije u Austriji, u Klagenfurtu gde je imala dvoboj sa domaćom selekcijom, Ljubomir se konačno opredelio za narandžastu loptu i na našu sreću nije pogrešio.

U jesen 1952. prelazi u Proleter iz Zrenjanina gde mu je trener bio Mika Stankov, i tu se polako radja šampionski tim Proletera. Iz Partizana se prvo vratio Vilmoš Loci 1951, a kasnije i Lajoš Engler 1954, uz Minju koji je kao i Katić prebačen iz Radničkog Kristala. Igrali su pored Stojičevića, Lasla Rošivala i Šace Tornjanskog za Proleter koji će sve do 1956. biti i najveći rival Crvenoj zvezdi.

A 1953, tačnije 22. maja te godine, u prvom kolu novog šampionata u Zrenjaninu je gostovao prvak države i veliki rival Proletera, ekipa Crvene zvezde. I baš na tom meču Ljubomir Katić debituje za prvi tim Proletera. Kakav je to bio meč još i dan danas dobri poznavaoci košarke u Zrenjaninu ga se sećaju i prepričavaju. Naime, u zadnjim sekundama meča pri rezultatu 52-52 Aleksandar Gec, lehgendarni košarkaš Crvene zvezde, pogodio je koš sa pola terena. Domaća ekipa se se žalila, nastala je gužva kod zapisničkog stola jer je navodno vreme isteklo. Nakon konsultacija glavne sudije ovog meča su  poništile koš, i vratile ponovo vreme i loptu Crvenoj zvezdi. Lopta je izvedena iz auta i došla do Geca koji je maltene sa istoga mesta pogodio koš za pobedu Zvezde 54-52!

Zatim 1955. godine Proleter je postao viceprvak države, a 1956. postaju državni prvaci. Vodili su ljutu bitku sa ekipama Olimpije i Partizana, ali su ipak na kraju prvi prošli kroz cilj. Naredne 1957. opet su bili u borbi za odbranu titule državnog prvaka, ali ovoga puta ekipa  Olimpije bila je bolja i po prvi put postala prvak Jugoslavije.

Nakon toga ekipa Proletera počinje da se osipa i 1958. odlazi najpre Milutin Minja, a za njim i Ljubomir Katić. Odlaze u Crvenu zvezdu. Ljubomir Katić je proveo godinu dana u Zvezdi gde mu je trener bio Aleksandar Saša Gec. Tadašnja Ljubomirova devojka, a kasnije supruga Ružica, živela je i radila u Zrenjaninu, pa se on zbog ženidbe nakon godinu dana vraća u svoj rodni grad. Tu sa Ružicom zasniva porodicu, i nastavlja u Proleteru svoju košarkašku karijeru.

U Proleteru je bio sve do 1964. kada se iz privatnih razloga zajedno sa porodicom seli u Split. Tamo je pristupio ekipi Splita 8. aprila 1964. U ekipi Splita trener mu je bio saigrač iz Zvezde Branko Radović, kasniji tvorac šampionske ekipe Jugoplastike. Za ekipu Splita Katić je debitovao 26. aprila 1964, dan nakon što je napunio 30 godina, i to protiv Partizana (63-65). Inače, te godine ekipa Splita je ušla u Prvu saveznu ligu.

Nakon igračke posvećuje se trenerskoj karijeri. On je i ranije, po povratku u Proleter iz Zvezde, zajedno sa Locijem igrao i trenirao košarkaše zrenjaninskog kluba. Kasnije je, nakon prestanka aktivnog igranja, samo trenirao, da bi 1975, na poziv kuma Miljuša, prešao u Zenicu gde je trenirao Košarkaški klub Čelik. Tamo je bio sve do 1979.

Igrao je i za reprezentaciju Jugoslavije gde je zabeležio 29 nastupa i postigao 99 poena. Bio je član nacionalnog tima na evropskim  prvenstvima 1955. u Madjarskoj i 1957. u Bugarskoj. Katić se 1959. oprašta od reprezentacije iako je imao poziv od selektora Aleksandra Nikolića da učestvuje na Evropskom prvenstvu 1959. u Turskoj.

Njadraža pobeda, po soptvenom prizanju, je bila nad Crvenom zvezdom 1955. kada je Proleter tih godina jedini put pobedio crveno-bele na Malom Kalemegdanu. A najbolja utakmica u karijeri mu je bila protiv OKK Beograda u Beogradu, na stadionu u ulici Zdravka Čelara, kada su jednog nedeljnog prepodneva pobedili domaćina a on postigao 50 poena na toj utakmici.